بودن را نهايتي است در ترديد ماندن تا کي پس بودن گياه تلخ فرسودن است و رفتن چشمه گرم زائيدن بايد رفت تا روئيده شود جوانه گاهي اوغات چقدر زود دير ميشود مادري شعرتون زيبا بود کاش کاملش ميکردين اگه به شما قول نداده بودم که بمونم خيلي وقت پيش ميرفتم بعضي وقتها بهانه هاي زميني سبب خير بعضي وقتها هم سبب شر خدايا وجودم همچون حوضي شده که سالهاست آبش عوض نشده ياريم کن تا جاري شوم تا باز بودن را حس کنم ودر ترديد نمانم ...