درنيمه هاي شب ...آندم که سکوت فضاي محمودوند را شکسته بود ...از پشت درب نيمه باز ايستادم و در نوري که غوطه ور بودي نگريستمت ...چشمانم آن همه زيبايي را به سختي باور ميکرد آنهم يکجا ...