يا اين دل شكستة ما را صبور كنيا لا أقل به خاطر زينب ظهور كنديگر بتاب از افق مكه ، ماه من!اين جاده هاي شب زده را غرق نور كنبا ذوالفقار حضرت مولا ، بيا و بعددلهاي شيعه را پرِ حسّ غرور كنبا كوله بار غربت و اندوه خود بيااز كوچه هاي سينه زني مان عبور كنامشب بيا كه روضه بخواني برايمانامشب بساط گريه مان را تو جور كنيا چند صفحه مقتل كرب و بلا بخوانيا خاطرات عمه تان را مرور كنهم از وفاي ساقي لب تشنگان بگوهم يادي از مصيبتِ سرخ تنور كن
